Ischias
Ischias en problemen met beknelde zenuwen zijn vaak goed te behandelen door onze osteopaten.
De term ‘ischias’ verwijst naar pijn, ontstekingen en neurologische sensaties die verband houden met de heupzenuw, en die zich meestal presenteren als pijn die langs de achterkant van het been uitstraalt. Het komt meestal voor wanneer een hernia of vernauwing van de wervelkolom (spinale stenose) een deel van de heupzenuw samendrukt. De pijn kan worden omschreven als een doffe pijn tot een stekende pijn die de persoon tijdelijk arbeidsongeschikt kan maken. Hoewel de pijn die gepaard gaat met ischias ernstig kan zijn, verdwijnt de meerderheid van de gevallen binnen een paar weken. Sommige mensen met ernstige ischias, die gepaard gaan met aanzienlijke beenzwakte of darm- of blaasveranderingen, kunnen echter een chirurgische ingreep nodig hebben.
Wat zijn symptomen van ischias? Mensen met ischias kunnen een aantal symptomen hebben, waaronder een of meer van de volgende symptomen:
- Kloppende pijn in de onderrug, billen of benen tijdens het zitten.
- Pijn in de bil of langs het been.
- Tintelingen, tintelingen of gevoelloosheid in de kuit of voet.
- Spierzwakte.
- Moeilijkheden bij het bewegen of controleren van het been.
- Pijn in de onderrug die verergert als u hoest of niest, of tijdens het autorijden.
Wat veroorzaakt ischias? Soms zijn mensen zich er niet van bewust dat hun symptomen verband houden met ischias, dus het is nuttig om te begrijpen wat de oorzaak ervan is. Er kunnen een aantal onderliggende aandoeningen zijn die bijdragen aan de pijn die gepaard gaat met ischias, waaronder deze.
- Een hernia of verzakte tussenwervelschijf in de onderrug (de meest voorkomende oorzaak)
- Gezwellen in de wervelkolom
- Spinale stenose (een vernauwing van de zenuwdoorgangen in de wervelkolom)
- Piriformis-syndroom (spasme van de piriformis-spier in de bilstreek)
- Trauma aan de onderrug
- Zwangerschap is ook een veel voorkomende factor, omdat tijdens de zwangerschap het bekken en de onderrug onder druk komen te staan naarmate de baby groeit.
Risicofactoren voor ischias zijn onder meer:
- Leeftijdsgebonden veranderingen in de wervelkolom, zoals hernia’s en sporen van botten, zijn de meest voorkomende oorzaken van ischias.
- Door de druk op uw wervelkolom te vergroten, kan overgewicht bijdragen aan de veranderingen in de wervelkolom die ischias veroorzaken.
- Een baan waarbij u uw rug moet draaien, zware lasten moet dragen of langdurig een motorvoertuig moet besturen, kan een rol spelen bij ischias.
- Langdurig zitten. Mensen die langere tijd zitten of een sedentaire levensstijl hebben, hebben een grotere kans om ischias te ontwikkelen dan actieve mensen.
Hoe wordt ischias gediagnosticeerd? Uw osteopaat kan de diagnose Ischias stellen na een gedetailleerde medische anamnese en lichamelijk onderzoek. MRI en andere beeldvorming zijn normaal gesproken niet nodig, tenzij uw symptomen ernstig zijn en we vermoeden dat een injectie met corticosteroïden of een operatie nodig kan zijn. Als dit het geval is, zal uw osteopaat u doorverwijzen naar een orthopedisch specialist en een MRI aanvragen.
Wat zijn complicaties van ischias? Hoewel de meeste mensen volledig herstellen van ischias, kan ischias mogelijk blijvende zenuwbeschadiging veroorzaken. Zoek onmiddellijk medische hulp als u verlies van de darm- of blaasfunctie heeft.
Hoe kan osteopathie ischias helpen? Een osteopaat kan werken aan het verlichten van de symptomen van ischias door op zoek te gaan naar de onderliggende oorzaak van de pijn. In de meeste gevallen kan heupzenuwpijn worden verbeterd door spierspasmen te verminderen, de gewrichtsmobiliteit en de algehele functionele beweging van de wervelkolom te verbeteren, waardoor de stress op de getroffen gebieden wordt verlicht. Behandelingen kunnen een combinatie omvatten van handmatige gewrichtsmanipulatie of articulatie, spier- of peesmanipulatie om de druk op de heupzenuw te verminderen.
Zodra de initiële pijn is verminderd, zal een osteopathische behandelaanpak zich onder meer richten op hersteloefeningen en revalidatiemethoden met het oog op het voorkomen van verdere episoden. Dit omvat een oefenregime dat tot doel heeft de mobiliteit te herstellen, houdingskracht op te bouwen en spieractivatie te stimuleren.